Yerli turistlerin ısrarla Midilli’ye gitmeleri önemli tartışmalara neden oldu.
Tartışmayı kışkırtan özellikle turizmcilerin “kapıda vize uygulması son bulsun” vs. türü saçma sapan
talepleri oldu.
Herşeye rağmen yalnıza Ayvalık’tan onbinlerce insan Midilli’ye akmaya devam etti.
Tarih, sosyoloji ve ekonomiden bihaber inanların yorumları işi iyice içinden çıkılmaz hale getirdi.
Ayvalık’la Midilli arasındaki fiyat farklarına yönelik tartışma yararlı bir takım sonuçlar üretebilir.
Konuya daha geniş bir bakış açısıyla yaklaşmaya çalışalım.
Öncelikle Yunanistan ve Türkiye iki farklı ülkedir. Yunan milli devrimi Türk milli devriminden 100 yıl önce gerçekleştirmiştir. Yunanistan ekonomisi çok büyük/güçlü bir ekonomi olmasa da nüfusla oranlandığında coğrafi koşullar da dikkate alındığında önemli bir güçtür.
Yunanistan da Türkiye gibi emperyalizmin yeni-sömürgesidir. Yunanistan, Türkiye’den farklı olarak AB üyesidir.
Yunanistan işçi sınıfı son derece örgütlü ve aktif bir yapıya sahiptir. Büyük eylemler yaparak haklarını alırlar ve korurlar, ayrıca neo-liberal politikaların uygulanmasına büyük ölçüde engel olmuşlardır, bu nedenle Yunan hükümetleri özelleştirmeleri çok geniş kapsamlı seviyede yapamamışlardır.
Bütün bunlar, yani Yunan emekçilerinin kazanımları, doğanın ve kamusal alanların yağmalanmasını bir nebze engellemiştir.
Gerek Yunanistan Komünist Partisi, gerekse diğer sosyalist yapılar toplamda %15’lik büyük bir kitle desteğine sahiptirler, böyle bir güç karşısında Yunan burjuvazisi, Türk burjuvazisinden farklı olarak toplumu hiçe sayan bir şımarıklığa kapılmamaktadır.
Midilli’de çeşmelerden akan suyun içilmesi belediyenin halktan korkması sayesinde mümkün olabilmektedir, otopark mafyasının olmaması, işsizliğin-yoksulluğun Türkiye’dekiyle mukayese edildiğinde insanları bu tür lumpenliklere itmeyecek derece az olmasından kaynaklanmaktadır.
Lokanta fiyatlarının Türkiye’deki fiyatlardan az olması veya biraz fazla olsa bile hizmetin kaliteli olması ise maliyet kalemlerinde yatmaktadır.
Midili’de emlak fiyatları/kiraları Ayvalık’tan çoğu durumda yarı yarıya düşüktür. Tarımsal üretimden vazgeçmedikleri için daha uygun fiyata gıda üretebilmektedirler. Balıkçılık konusunda sıkı bir denetim uygulandığından özellikle küçük balıkçılar hala avlanabilmekte, sofraya ucuz balık getirebilmektedirler.
İçki ise aşırı vergiler olmadığından, yerel içki üretimi engellenmek ne kelime teşvik edildiğinden son derece ucuzdur.
Bu nedenle Midilli-Ayvalık kıyaslaması yapılırken dikkatli olunmalıdır. Özellikle esnafı kişisel olarak suçlamak Türkiye ekonomisine yön verenleri temize çıkarmaya neden olur. Daha geniş bakıldığında ise durum tümüyle tarihsel, toplumsal ve siyasal nedenleriyle açıklanabilir.